1
|
ในสมัยเมื่อผู้วินิจฉัยครอบครองอยู่นั้น เกิดกันดารอาหารขึ้นในแผ่นดิน มีชายคนหนึ่งเป็นชาวเมืองเบธเลเฮมในยูดาห์ ไปอาศัยอยู่ในแผ่นดินโมอับ คือ ตัวเขาพร้อมกับภรรยา และบุตรชายสองคน |
2
|
ชายคนนั้นชื่อ เอลีเมเลค ภรรยาชื่อ นาโอมี บุตรสองคนชื่อ มาห์โลน และคิลิโอน เป็นชาวเอฟราธาห์ มาจากเมืองเบธเลเฮมในยูดาห์ เขาทั้งหลายเดินทางเข้าไปในแผ่นดินโมอับ และอาศัยอยู่ที่นั่น |
3
|
แต่เอลีเมเลค สามีของนางนาโอมีสิ้นชีวิตเสีย ทิ้งนางไว้กับบุตรชายทั้งสอง |
4
|
บุตรชายสองคนนี้ ก็ได้หญิงชาวโมอับมาเป็นภรรยาคนหนึ่งชื่อ โอรปาห์ อีกคนหนึ่งชื่อ รูธ เขาทั้งหลายอยู่ที่นั่นประมาณสิบปี |
5
|
แล้วมาห์โลน และคิลิโอนทั้งสองคน ก็สิ้นชีวิต หญิงคนนั้นก็ต้องเปล่าเปลี่ยว เพราะเหตุสามี และบุตรชายทั้งสองของนางต้องล้มหายตายจากไป |
6
|
แล้วนางนั้น พร้อมกับลูกสะใภ้ทั้งสอง ก็จะออกเดินทางจากแผ่นดินโมอับ เพราะว่าเมื่ออยู่ในแผ่นดินโมอับนั้น นางได้ยินข่าวว่าพระเจ้าได้ทรงเยี่ยมเยียนชนชาติของพระองค์ และประทานอาหารแก่เขาทั้งหลาย |
7
|
นางจึงออกจากตำบลที่นางอยู่ พร้อมกับบุตรสะใภ้ทั้งสอง เดินตามทางกลับไปยังแผ่นดินยูดาห์ |
8
|
แต่นาโอมีกล่าวแก่บุตรสะใภ้ทั้งสองของนาง ว่า "ไปเถิด ขอให้ต่างคนต่างกลับไปบ้านมารดาของตน ขอพระเจ้าทรงพระเมตตาต่อเจ้าทั้งสอง ดังที่เจ้าได้เมตตาต่อผู้ที่ตายไปแล้ว และต่อแม่ |
9
|
ขอพระเจ้าทรงโปรดให้เจ้ามีเหย้ามีเรือน ขอให้ต่างก็ได้เข้าอยู่ในเรือนของสามี" แล้วนาโอมีก็จุบลูกสะใภ้ทั้งสอง ต่างก็ส่งเสียงร้องไห้ |
10
|
นางทั้งสองจึงพูดกับแม่ผัวว่า "อย่าเลย เราทั้งสองจะกลับไปกับแม่ไปถึงชนชาติของแม่" |
11
|
แต่นาโอมีตอบว่า "ลูกเอ๋ย จงกลับไปเสียเถอะ จะไปกับแม่ทำไมเล่า แม่ยังจะมีบุตรชายในครรภ์ให้เป็นสามีของเจ้าหรือ |
12
|
ลูกของแม่เอ๋ย กลับไปเสียเถอะ กลับไปตามทางของเจ้า แม่แก่เกินที่จะมีสามีแล้ว หากแม่จะว่าแม่ยังมีความหวังอยู่ ถ้าแม่จะมีสามีคืนวันนี้ และมีบุตรชาย |
13
|
แล้วเจ้าจะรออยู่จนบุตรชายนั้นเติบโตได้หรือ เจ้าจะอดใจไม่แต่งงานหรือ อย่าเลย ลูกของแม่เอ๋ย แม่มีความขมขื่นมาก เพราะเห็นแก่เจ้า ที่พระหัตถ์ของพระเจ้าได้กระทำแก่แม่ถึงเพียงนี้" |
14
|
แล้วต่างก็ส่งเสียงร้องไห้อีก โอรปาห์ก็จุบลาแม่ผัว แต่รูธยังเกาะแม่ผัวอยู่ |
15
|
นาโอมีจึงว่า "ดูซิ พี่สะใภ้ของเจ้ากลับไปหาชนชาติของเขา และหาพระของเขาแล้ว จงกลับไปตามพี่สะใภ้ของเจ้าเถิด" |
16
|
แต่รูธตอบว่า "ขอแม่อย่าวิงวอนให้ฉันจากแม่ หรือเลิกติดตามแม่ไปเลย เพราะแม่จะไปไหน ฉันจะไปด้วย และแม่จะอาศัยอยู่ที่ไหน ฉันก็จะอยู่ที่นั่นด้วย ญาติของแม่จะเป็นญาติของฉัน และพระเจ้าของแม่ ก็จะเป็นพระเจ้าของฉัน |
17
|
แม่ตายที่ไหน ฉันจะตายที่นั่น และจะขอให้ฝังฉันไว้ที่นั่นด้วย ถ้ามีอะไรมาพรากฉันจากแม่ นอกจากความตาย ก็ขอพระเจ้าทรงลงโทษฉัน และให้หนักยิ่ง" |
18
|
เมื่อนาโอมีเห็นว่า รูธตั้งใจจะไปด้วยจริงๆ แล้ว นางก็ไม่พูดอะไรอีก |
19
|
ดังนั้น ทั้งสองนางก็พากันไปจนถึงเมืองเบธเลเฮม เมื่อนางทั้งสองมาถึงเบธเลเฮมแล้ว ชาวเมืองก็พากันแตกตื่น เพราะเหตุนางทั้งสอง พวกผู้หญิงพูดขึ้นว่า "นี่น่ะหรือ นางนาโอมี" |
20
|
นาโอมีตอบเขาว่า "ขออย่าเรียกฉันว่า นาโอมี เลย ขอเรียกฉันว่า มารา เถอะ เพราะว่าองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ได้ทรงกระทำแก่ฉันอย่างขมขื่น
ศัพท์ในข้อพระคำ:
นาโอมี = แปลว่า สุขสบาย
มารา = แปลว่า ขมขื่น
|
|
